Thursday, October 13, 2011

நீயே என் சுவாசம் 08


அத்தியாயம் 08

போக்குவரத்தும் சன நெருக்கடியும் குறைந்த சாலை ஓரம்.அந்த வெள்ளை நிற டொயோட்டா நிறுத்தப்பட்டிருந்தது…
அதிலிருந்து மானிஷாவின் மெல்லிய விசும்பல் சன்னமாகக் கேட்டது.
“ எனக்குப் பயமா இருக்கு ரிஷி….” விசும்பினாள் மானிஷா.

“ மானிஷா நான் உங்களை லவ் பண்றேன்….யார் என்ன சொன்னாலும் உங்க மேலவெச்ச அன்பில் மாற்றங்கள் வந்துபோகாது….என்கிட்ட வந்துட்டீங்க….இனி உங்களுக்கு ஆருதலா இருப்பேன் மானிஷா…”அவளது தளிர்க்கரம் பற்றி……ஆறுதல் கூறினான் ரிஷி.

“ரிஷி இந்தக் கொஞ்சநாள் பழக்கத்தில்…என்னைப்பற்றி உங்களுக்கு என்னதெரியும்….ட்ரெயினிங் முடிஞ்சு இப்பதானே சேர்ந்திருக்கேன்…”

“ இது என்ன கேள்வி மானிஷா….ஒருவரின் நடத்தைன்றது….அந்த நபரின் அடிப்படைக் குணவியல்புகளால உருவாகிறது…அது போலியா இருந்தால் …எல்லா நேரமும் எல்லா சந்தர்ப்பத்துலயும் ஒரேமாதிரி நிலைச்சிருக்க முடியாது….…ஏதாவது ஒன்று அவர்களின் சுயருபத்தை  காட்டிக் கொடுத்துவிடும்….ஆனால்….என் மானிஷா எப்பவும் மானிஷாவாகத்தான் இருந்திருக்கா…என்ன நான் சொல்றது…சரிதானே…”

இருக்கையில் சாய்ந்து… மெல்லக் கண்களை மூடினாள்….மானிஷாவைப் பார்க்கையில் பாவமாக இருந்தது ரிஷியிற்கு….
மெதுவாய் காரை முன்னோக்கி நகர விட்டான்….பாதை பிரிந்து ஹைவேயில் தொடர்ந்தது…
அவர்களது வண்டி ப்ளாஸா கோனரை அன்மிக்கவும்….

“ரிஷி….நான் இங்க இரங்கியாகனும்….முக்கியமான ஒரு ஃபிரண்டை சந்திக்கனும்….”

“ “துணைக்கு நானும் வரட்டா மானிஷா…..”

“வேணாம் ரிஷி…அவசியப்படாதுன்னு நெனக்கிறேன்…என்ன நடக்குதுன்னு இதுவறை நீங்களா என்கிட்ட எதுவும் கேட்டதில்லை…அது உங்க கள்ளமற்ற மனச பிரதிபளிக்குது… இனிமே அப்படி கேட்கிற நிலமைக்கு  இடம் வைக்காமல் என் காதலைப் புரியவைப்பேன்…  நல்லதே நடக்குமென்று நம்புவோம்…  இனிமே நமக்குள்ள எந்த ஒளிவுமறைவும் இருக்கப் போறதில்லை….”

“ என்ன மானிஷா…இன்னிக்கு இப்படி தத்துவமெல்லாம் பேசுறீங்க…கலங்கடிக்குற சோகம் வந்தால் இப்படித்தான் பேசுவாங்களோ….”

“ என்னை ரொம்ப நல்லா புரிஞ்சு வெச்சிருக்கீங்களே…”

“ புரிஞ்சு எந்தப் பயனுமில்லையே….உங்க சோகத்துல பங்கெடுக்க…நீங்க வாயைத்திறந்து ஒன்றும் சொல்ல மாட்டேங்குறீங்களே…. முடியலை மானிஷா….”

“நான் தொடக்கிவெச்சது…இதை நான்தான் முடிவுக்கு கொண்டுவரணும்… அதான் சொன்னேனே….ரிஷி….இனிமே நமக்குள்ள இப்படியொரு நிலமை வர விடமாட்டேன்…அதுக்காகத்தான் இந்தக் கஷ்டங்களை பொறுத்துக்கிறேன்….”

 “ மானிஷா…எனக்கென்னவோ…இது சரியாகப்படலை….”


தன் கைப்பையை மறந்து….காரைவிட்டிரங்கினாள் மானிஷா.கார் கண்ணாடியை கீழிறக்கினான் ரிஷி….குனிந்து ரிஷியைப் பார்த்து

 “ இல்ல ரிஷி….நீங்க போங்க…இனி எல்லாம் நல்லதே நடக்கும்….ஈவினிங் ஸிக்சுக்கெல்லாம் நான் வந்திடுவேன்….பயப்படாம இருங்க….”

மானிஷா கூறிவிட்டு ரிஷியின் பதிலுக்குக் காத்திருக்காமல் பளிச்சிடும் ப்ளாஸா கோனருள் நுழைந்தாள்….ஒரு சோடிக் கண் அவர்களை பழிவாங்கும் வெறியுடன் நோட்டமிட்டதகை் காணுவதற்கு வாய்ப்பிருக்கவில்லை….

ரிஷி சிவப்பு நிற சிக்னலில் சில நிமிடங்களைக் கரைத்து…யூ டேர்னில் திரும்பி வரும்போது….ப்ளாஸா கோனர் முன் அர்ஜுனும் மானிஷாவும்…சைகைகளால் ஏதோ காரசாரமாக பேசிக் கொள்கிறார்கள் என்பது மட்டும் தெளிவாக விளங்கிற்று…என்னசெய்வதென்று ரிஷியிற்குப் புரியவில்லை….மானிஷாவின் பேச்சை மதிக்காது அவர்களைப் பின் தொடருவது நாகரிகமாகப் படவில்லை ரிஷியிற்கு….மலைபோன்ற கணமான சோகத்தோடு….தனது வண்டியை வீடு நோக்கி நகரவிட்டான்

                                                 தொடரும்... 


                                                நீயே என் சுவாசம் 09

அத்தியாயம் 08

போக்குவரத்தும் சன நெருக்கடியும் குறைந்த சாலை ஓரம்.அந்த வெள்ளை நிற டொயோட்டா நிறுத்தப்பட்டிருந்தது…
அதிலிருந்து மானிஷாவின் மெல்லிய விசும்பல் சன்னமாகக் கேட்டது.
“ எனக்குப் பயமா இருக்கு ரிஷி….” விசும்பினாள் மானிஷா.

“ மானிஷா நான் உங்களை லவ் பண்றேன்….யார் என்ன சொன்னாலும் உங்க மேலவெச்ச அன்பில் மாற்றங்கள் வந்துபோகாது….என்கிட்ட வந்துட்டீங்க….இனி உங்களுக்கு ஆருதலா இருப்பேன் மானிஷா…”அவளது தளிர்க்கரம் பற்றி……ஆறுதல் கூறினான் ரிஷி.

“ரிஷி இந்தக் கொஞ்சநாள் பழக்கத்தில்…என்னைப்பற்றி உங்களுக்கு என்னதெரியும்….ட்ரெயினிங் முடிஞ்சு இப்பதானே சேர்ந்திருக்கேன்…”

“ இது என்ன கேள்வி மானிஷா….ஒருவரின் நடத்தைன்றது….அந்த நபரின் அடிப்படைக் குணவியல்புகளால உருவாகிறது…அது போலியா இருந்தால் …எல்லா நேரமும் எல்லா சந்தர்ப்பத்துலயும் ஒரேமாதிரி நிலைச்சிருக்க முடியாது….…ஏதாவது ஒன்று அவர்களின் சுயருபத்தை  காட்டிக் கொடுத்துவிடும்….ஆனால்….என் மானிஷா எப்பவும் மானிஷாவாகத்தான் இருந்திருக்கா…என்ன நான் சொல்றது…சரிதானே…”

இருக்கையில் சாய்ந்து… மெல்லக் கண்களை மூடினாள்….மானிஷாவைப் பார்க்கையில் பாவமாக இருந்தது ரிஷியிற்கு….
மெதுவாய் காரை முன்னோக்கி நகர விட்டான்….பாதை பிரிந்து ஹைவேயில் தொடர்ந்தது…
அவர்களது வண்டி ப்ளாஸா கோனரை அன்மிக்கவும்….

“ரிஷி….நான் இங்க இரங்கியாகனும்….முக்கியமான ஒரு ஃபிரண்டை சந்திக்கனும்….”

“ “துணைக்கு நானும் வரட்டா மானிஷா…..”

“வேணாம் ரிஷி…அவசியப்படாதுன்னு நெனக்கிறேன்…என்ன நடக்குதுன்னு இதுவறை நீங்களா என்கிட்ட எதுவும் கேட்டதில்லை…அது உங்க கள்ளமற்ற மனச பிரதிபளிக்குது… இனிமே அப்படி கேட்கிற நிலமைக்கு  இடம் வைக்காமல் என் காதலைப் புரியவைப்பேன்…  நல்லதே நடக்குமென்று நம்புவோம்…  இனிமே நமக்குள்ள எந்த ஒளிவுமறைவும் இருக்கப் போறதில்லை….”

“ என்ன மானிஷா…இன்னிக்கு இப்படி தத்துவமெல்லாம் பேசுறீங்க…கலங்கடிக்குற சோகம் வந்தால் இப்படித்தான் பேசுவாங்களோ….”

“ என்னை ரொம்ப நல்லா புரிஞ்சு வெச்சிருக்கீங்களே…”

“ புரிஞ்சு எந்தப் பயனுமில்லையே….உங்க சோகத்துல பங்கெடுக்க…நீங்க வாயைத்திறந்து ஒன்றும் சொல்ல மாட்டேங்குறீங்களே…. முடியலை மானிஷா….”

“நான் தொடக்கிவெச்சது…இதை நான்தான் முடிவுக்கு கொண்டுவரணும்… அதான் சொன்னேனே….ரிஷி….இனிமே நமக்குள்ள இப்படியொரு நிலமை வர விடமாட்டேன்…அதுக்காகத்தான் இந்தக் கஷ்டங்களை பொறுத்துக்கிறேன்….”

 “ மானிஷா…எனக்கென்னவோ…இது சரியாகப்படலை….”


தன் கைப்பையை மறந்து….காரைவிட்டிரங்கினாள் மானிஷா.கார் கண்ணாடியை கீழிறக்கினான் ரிஷி….குனிந்து ரிஷியைப் பார்த்து

 “ இல்ல ரிஷி….நீங்க போங்க…இனி எல்லாம் நல்லதே நடக்கும்….ஈவினிங் ஸிக்சுக்கெல்லாம் நான் வந்திடுவேன்….பயப்படாம இருங்க….”

மானிஷா கூறிவிட்டு ரிஷியின் பதிலுக்குக் காத்திருக்காமல் பளிச்சிடும் ப்ளாஸா கோனருள் நுழைந்தாள்….ஒரு சோடிக் கண் அவர்களை பழிவாங்கும் வெறியுடன் நோட்டமிட்டதகை் காணுவதற்கு வாய்ப்பிருக்கவில்லை….

ரிஷி சிவப்பு நிற சிக்னலில் சில நிமிடங்களைக் கரைத்து…யூ டேர்னில் திரும்பி வரும்போது….ப்ளாஸா கோனர் முன் அர்ஜுனும் மானிஷாவும்…சைகைகளால் ஏதோ காரசாரமாக பேசிக் கொள்கிறார்கள் என்பது மட்டும் தெளிவாக விளங்கிற்று…என்னசெய்வதென்று ரிஷியிற்குப் புரியவில்லை….மானிஷாவின் பேச்சை மதிக்காது அவர்களைப் பின் தொடருவது நாகரிகமாகப் படவில்லை ரிஷியிற்கு….மலைபோன்ற கணமான சோகத்தோடு….தனது வண்டியை வீடு நோக்கி நகரவிட்டான்

                                                 தொடரும்... 


                                                நீயே என் சுவாசம் 09

Wednesday, October 12, 2011

நீயே என் சுவாசம் 07


அத்தியாயம் 07

கண்கள் அசதியில் முடியிருந்தாலும்….
நினைவுகளும்…எதிர்பார்ப்புகளும்…சதா..விழிப்பிலேயே இருந்தது மானிஷாவுக்கு….
தொலைபேசி அலறவும் பதட்டமாய்..எழுந்து அமர்ந்துகொண்டாள்.
விடாமல் ஒலித்தது மணி….மணியைப்பார்த்தாள்
 இன்னும் காலை ஐந்தைத்தாண்டியிருக்கவில்லை….யாராக இருக்கும் அழுத்துக்கொண்டே கையில் தாங்கி காதுகளில் பதித்தாள்….

“ஹலோ…”

“ மோனிங் மானிஷா…..கோச்சுக்காதடா…
.என் பியூட்டிக்கு பெட்கோஃபி வேணுமாம்….ரெண்டு போட்டுத்தறியா….”

“ சீ வெக்கமாயில்ல உனக்கு….”

“கொண்டுவரப்போறியா…இல்லயா…இல்லன்னா  
விளைவுகள் என்ன என்று நான் சொல்ல தேவலைனு நெனக்கிறேன்….” வார்த்தைகளில் மிரட்டல் அதிகமாகவே இருந்தது

வேண்டா வெறுப்புடன் எழுந்த மானிஷா…
கையில் தேனீருடன் அறையை நெருங்கினாள்…
.பரணி யாருடனோ தொலைபேசியில் பேசுவது மானிஷாவின் காதுகளில் மெலிதாய் விழுந்தது…காதுகளைக் கூரிமையாக்கிக்கொண்டாள்…

“ சே.. என்ன பண்றே…நேத்து ஒரு ஆள் வேனுமென்றேன்…மப்புல இருந்துட்டு இப்பவா கோல் பண்றே….”

 “…….”

“ஓக்கே…அவனுக்கிட்ட போஃனைக் கொடு…..”

“……..”

“என்ன நான் சொன்னது புரிஞ்சுதா….
இந்த எட்ரஸ்ஸை நோட் பண்ணிக்க…..
அறைமணி நேரத்துல…நீ அங்க இருக்கனும்…புரிஞ்சுதா….”

தொடர்பை துண்டித்தான் பரணி….குறிப்பிட்ட விலாசத்தை மானிஷா…
.மனதுக்குள் குறித்துக்கொண்டாள்….சிறிது நேரம் தாமதித்து….பின்..
அவர்களது அறைக்குள் நுழைந்தாள்.
.தேனீரை மேசை மீது வைத்துவிட்டு திரும்பிப்பாராமலேயே வெளியே வந்தாள்…

“ஏய் நில்லு…."

மானிஷாவை தடுத்து நிறுத்தின அவளது அகங்காரக் குரல்…
சற்றே தயக்கத்துடன் திரும்பிப் பார்த்தாள் மானிஷா.

“இப்படி  வந்து என் காலைக் கொஞ்சம் பிடிச்சுவிடு…”

 வந்த மிடிகவுன் கட்டளை போட கொதித்துப்போனாள் மானிஷா…

“ பொண்ணுங்களாடி நீங்க…மானங்கெட்ட பிழைப்பு 
பொலைக்கிற உனக்கே திமிறு இப்படினெ்னா…எங்களுக்கு எப்படி இருக்கும்….”

“என்னடி சொன்னே…இப்படி வாய் நீளுது…”

மானிஷாவின் கன்னத்தைப் பதம் பார்த்துவிட்டது பரணியின் முரட்டுக்கை.
நடப்பது நடக்கட்டும்…என தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டாள் மானிஷா….

“ என்ன பரணி….எந்த தைரியத்துல இப்படி துள்ளுரீங்க….
நான் வாய்பேசாம இருந்துட்டா…எனக்கு ஒன்னுமே தெரியாதுன்னு அர்த்தமா
 உங்க மெடிகள் ரிப்போட் எல்லாம் பொய்யாயிடுமா..…”

“என்னடி…நீ என்ன கதைவிட்றே..நீ சொல்லிட்டா நா பயந்திடுவேனா…”

“ போதும் பரணி இந்த நாடகம்….உனக்கு எயிட்ஸ் இருக்கு….
ஒரு ரிப்போட்டில்  சந்தேகமென்று எத்தனையோ…மருத்துவமனைல 
டெஸ்ட் எடுத்திருக்கே……அத்தனை ரிப்போட்டும் என்ன சொல்லிச்சு…
 உனக்கு எயிட்ஸ்…. ஆரம்பக்  கட்டத்தை தாண்டியாச்சு என்று சொல்லலை?
 உன் சபல புத்திக்கு கிடைச்ச தண்டணைடா இது…”
 அவிழ்த்துவிட்டாள் ஒரு முடிச்சை

“என்னடி…என்ன கதை அளக்குறே…எனக்கு எயிட்ஸா….” 

நா தட்டுத்தடுமாறினாலும்…. பெரிதாக சிரித்து வார்த்தைகளில் கம்பீரத்தை நிலைநாட்டமுற்பட்டான்

“ நான் கதைவிட்றேனா…எங்க பாதி சொத்துகளை கரைச்சு….வெயிநாட்டுக்குகப் போயிட்டே….அங்க பொண்ணுங்களோட போட்ட கும்மாளத்தில்
…உன் நோய் அம்பலமாச்சி…அப்புறமென்ன… சொந்த நாட்டுக்குத் தொரத்திட்டாங்க…
இங்க வந்து உன் சுயநலத்துக்காக
…எங்க வாழ்க்கையை சின்னாபிண்ணமாக்கிட்டே…
எத்தனைநாளுக்குடா உன் ஆட்டமெல்லாம்…” தனது ஆவேசத்தை வார்த்தைகளில் கொட்டினாள் மானிஷா…..

“ என்னடி மிரட்டுறியா…” வெறித்தனமாய் கேட்டான் பரணி.

“ ஒரு மிரட்டலுமில்லை….இனியெனக்குப் பயமும் இல்லை….உனக்குப் பயப்பட்ற காலம் இனி எனக்கு வரவே வராது….என் தங்கையைக் காப்பாத்திக்க எனக்குத் தெரியும்…”

முச்சுவிடாமல் கூறிய மானிஷா….அவ்விடத்தைவிட்டகன்றாள்… தனது அறைக்கு வந்து தன்னை தயார் படுத்திக்கொண்டாள்…
மானிஷா…ரிஷியின் செல்போஃன் நம்பரை சுழற்றினாள்….
சீக்கிரம் சந்திப்பதாகக் கூறி…. விடைபெற்றாள்……
வேகமாக வெளியேறினாள்..வீட்டைவிட்டு… பல முடிவுகளை தன்னிலே சுமந்தவளாய்.…

பரணிக்கு மேல் முச்சு கீழ் முச்சு வாங்கியது…
பக்கத்திலிருந்த மிடிகவுன் இவனை அற்பமாய் பார்ப்பது புரிந்தது…அவளைப் பொருட்படுத்தாது ஓடிச்சென்று தன் அலுமாரியின் லாச்சுகளைத் திறந்தவன் அதிர்ந்தான்…அனைத்து ரிப்போட்டுகளும்…
அடுக்கப்பட்ட நிலைக்கு மாற்றமாக சிதறிக்கிடந்தது

உடனே மானிஷாவின் அறைக்குச் சென்றான்….
விகாரமான புன்னகையுடன் வெளிவந்தவன் தன் வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்து….
சாலைக்குள் ஓடவிட்டான்….

                                    
                                        தொடரும்.....
                                     நீயே என் சுவாசம் 08

அத்தியாயம் 07

கண்கள் அசதியில் முடியிருந்தாலும்….
நினைவுகளும்…எதிர்பார்ப்புகளும்…சதா..விழிப்பிலேயே இருந்தது மானிஷாவுக்கு….
தொலைபேசி அலறவும் பதட்டமாய்..எழுந்து அமர்ந்துகொண்டாள்.
விடாமல் ஒலித்தது மணி….மணியைப்பார்த்தாள்
 இன்னும் காலை ஐந்தைத்தாண்டியிருக்கவில்லை….யாராக இருக்கும் அழுத்துக்கொண்டே கையில் தாங்கி காதுகளில் பதித்தாள்….

“ஹலோ…”

“ மோனிங் மானிஷா…..கோச்சுக்காதடா…
.என் பியூட்டிக்கு பெட்கோஃபி வேணுமாம்….ரெண்டு போட்டுத்தறியா….”

“ சீ வெக்கமாயில்ல உனக்கு….”

“கொண்டுவரப்போறியா…இல்லயா…இல்லன்னா  
விளைவுகள் என்ன என்று நான் சொல்ல தேவலைனு நெனக்கிறேன்….” வார்த்தைகளில் மிரட்டல் அதிகமாகவே இருந்தது

வேண்டா வெறுப்புடன் எழுந்த மானிஷா…
கையில் தேனீருடன் அறையை நெருங்கினாள்…
.பரணி யாருடனோ தொலைபேசியில் பேசுவது மானிஷாவின் காதுகளில் மெலிதாய் விழுந்தது…காதுகளைக் கூரிமையாக்கிக்கொண்டாள்…

“ சே.. என்ன பண்றே…நேத்து ஒரு ஆள் வேனுமென்றேன்…மப்புல இருந்துட்டு இப்பவா கோல் பண்றே….”

 “…….”

“ஓக்கே…அவனுக்கிட்ட போஃனைக் கொடு…..”

“……..”

“என்ன நான் சொன்னது புரிஞ்சுதா….
இந்த எட்ரஸ்ஸை நோட் பண்ணிக்க…..
அறைமணி நேரத்துல…நீ அங்க இருக்கனும்…புரிஞ்சுதா….”

தொடர்பை துண்டித்தான் பரணி….குறிப்பிட்ட விலாசத்தை மானிஷா…
.மனதுக்குள் குறித்துக்கொண்டாள்….சிறிது நேரம் தாமதித்து….பின்..
அவர்களது அறைக்குள் நுழைந்தாள்.
.தேனீரை மேசை மீது வைத்துவிட்டு திரும்பிப்பாராமலேயே வெளியே வந்தாள்…

“ஏய் நில்லு…."

மானிஷாவை தடுத்து நிறுத்தின அவளது அகங்காரக் குரல்…
சற்றே தயக்கத்துடன் திரும்பிப் பார்த்தாள் மானிஷா.

“இப்படி  வந்து என் காலைக் கொஞ்சம் பிடிச்சுவிடு…”

 வந்த மிடிகவுன் கட்டளை போட கொதித்துப்போனாள் மானிஷா…

“ பொண்ணுங்களாடி நீங்க…மானங்கெட்ட பிழைப்பு 
பொலைக்கிற உனக்கே திமிறு இப்படினெ்னா…எங்களுக்கு எப்படி இருக்கும்….”

“என்னடி சொன்னே…இப்படி வாய் நீளுது…”

மானிஷாவின் கன்னத்தைப் பதம் பார்த்துவிட்டது பரணியின் முரட்டுக்கை.
நடப்பது நடக்கட்டும்…என தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டாள் மானிஷா….

“ என்ன பரணி….எந்த தைரியத்துல இப்படி துள்ளுரீங்க….
நான் வாய்பேசாம இருந்துட்டா…எனக்கு ஒன்னுமே தெரியாதுன்னு அர்த்தமா
 உங்க மெடிகள் ரிப்போட் எல்லாம் பொய்யாயிடுமா..…”

“என்னடி…நீ என்ன கதைவிட்றே..நீ சொல்லிட்டா நா பயந்திடுவேனா…”

“ போதும் பரணி இந்த நாடகம்….உனக்கு எயிட்ஸ் இருக்கு….
ஒரு ரிப்போட்டில்  சந்தேகமென்று எத்தனையோ…மருத்துவமனைல 
டெஸ்ட் எடுத்திருக்கே……அத்தனை ரிப்போட்டும் என்ன சொல்லிச்சு…
 உனக்கு எயிட்ஸ்…. ஆரம்பக்  கட்டத்தை தாண்டியாச்சு என்று சொல்லலை?
 உன் சபல புத்திக்கு கிடைச்ச தண்டணைடா இது…”
 அவிழ்த்துவிட்டாள் ஒரு முடிச்சை

“என்னடி…என்ன கதை அளக்குறே…எனக்கு எயிட்ஸா….” 

நா தட்டுத்தடுமாறினாலும்…. பெரிதாக சிரித்து வார்த்தைகளில் கம்பீரத்தை நிலைநாட்டமுற்பட்டான்

“ நான் கதைவிட்றேனா…எங்க பாதி சொத்துகளை கரைச்சு….வெயிநாட்டுக்குகப் போயிட்டே….அங்க பொண்ணுங்களோட போட்ட கும்மாளத்தில்
…உன் நோய் அம்பலமாச்சி…அப்புறமென்ன… சொந்த நாட்டுக்குத் தொரத்திட்டாங்க…
இங்க வந்து உன் சுயநலத்துக்காக
…எங்க வாழ்க்கையை சின்னாபிண்ணமாக்கிட்டே…
எத்தனைநாளுக்குடா உன் ஆட்டமெல்லாம்…” தனது ஆவேசத்தை வார்த்தைகளில் கொட்டினாள் மானிஷா…..

“ என்னடி மிரட்டுறியா…” வெறித்தனமாய் கேட்டான் பரணி.

“ ஒரு மிரட்டலுமில்லை….இனியெனக்குப் பயமும் இல்லை….உனக்குப் பயப்பட்ற காலம் இனி எனக்கு வரவே வராது….என் தங்கையைக் காப்பாத்திக்க எனக்குத் தெரியும்…”

முச்சுவிடாமல் கூறிய மானிஷா….அவ்விடத்தைவிட்டகன்றாள்… தனது அறைக்கு வந்து தன்னை தயார் படுத்திக்கொண்டாள்…
மானிஷா…ரிஷியின் செல்போஃன் நம்பரை சுழற்றினாள்….
சீக்கிரம் சந்திப்பதாகக் கூறி…. விடைபெற்றாள்……
வேகமாக வெளியேறினாள்..வீட்டைவிட்டு… பல முடிவுகளை தன்னிலே சுமந்தவளாய்.…

பரணிக்கு மேல் முச்சு கீழ் முச்சு வாங்கியது…
பக்கத்திலிருந்த மிடிகவுன் இவனை அற்பமாய் பார்ப்பது புரிந்தது…அவளைப் பொருட்படுத்தாது ஓடிச்சென்று தன் அலுமாரியின் லாச்சுகளைத் திறந்தவன் அதிர்ந்தான்…அனைத்து ரிப்போட்டுகளும்…
அடுக்கப்பட்ட நிலைக்கு மாற்றமாக சிதறிக்கிடந்தது

உடனே மானிஷாவின் அறைக்குச் சென்றான்….
விகாரமான புன்னகையுடன் வெளிவந்தவன் தன் வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்து….
சாலைக்குள் ஓடவிட்டான்….

                                    
                                        தொடரும்.....
                                     நீயே என் சுவாசம் 08