Thursday, October 20, 2011

நீயே என் சுவாசம் 10


அத்தியாயம் 10

டயரியில்……
முதல் ஓரிரண்டு மாதம் வரை சுமுகமான நடவடிக்கைகள்….
அன்றாட நடவடிக்கைகள்….பாட்டி…அம்மா.. தங்கை…வேலை..விட்டால் வீடு…
.எந்தவித சலனமுமில்லாத….பொறுப்புள்ள மூத்தபையனுக்குறிய அம்சத்துடன் பதியப்பட்ட நாளாந்த நடவடிக்கைகள்…
இதுதான் ரிஷி அறிந்த அர்ஜுனின் உண்மையான முகம்….

பக்கங்களப் புரட்டினான்….

முதன் முதலாய்….காதல் வயப்பட்ட….வரிகள்….மின்னின….
பெயர் குறிப்பிட்டிருக்கவில்லை அங்க வர்ணிப்பெல்லாம் மானிஷாவுக்கு அப்படியே பொருந்திநின்றது….
முதல் சந்திப்பு….இரண்டாம் சந்திப்பு….படிப்படியாக காதல் கனிந்தகதை….பல பக்கங்களை விழுங்கி இருந்தது….

“ இன்று என் தேவதையின் முகம் வாட்டத்தில் சுருங்க ….காரணம் கேட்டபோது….மாமா பையன் பரணி வெளிநாட்டிலிருந்து வந்த கதையை ஒப்புவித்தாள்….
தன்னை கல்யாணம் பண்ணனும் என்கிற நோக்கத்துக்காகத்தான் இங்கே வந்திருப்பதாகக் கூறவும் முதல் எதிரி முளைத்ததில் சற்று வருத்தம்தான் எனக்கு….

‘நாம கல்யாணம் பண்ணிப்போமா என்று தயங்கியபடியே நான் கேட்டக
” ரெஜிஷ்டர் மேரேஜ் பண்ணிப்போம்….அக்காவின் சம்மதம் கிடைத்தபின் மெதுவா அவகிட்ட உண்மையை சொல்லிடுவோம்….அதைவிட்டா எனக்கு வேறு வழி தோன்றவில்லை…” கண்ணீர் மல்கக் கூறுகையில்…எனக்கும் அது சரியென்றே பட்டது….

பல பக்கங்கள் வெறுமை….

இன்று ….

பரணி தன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டு முன்வந்து நின்றபோது நம்பமுடியவில்லை….நல்லவனா இருக்கமாட்டானா என்று எதிர்பார்த்ததை உடனே தவிடு பொடியாக்கினான்…..
அவளைவிட்டு விலகிடு….இல்லை…கொடுமையான விபரீதங்களை சந்திக்கவேண்டிவரும்….
பரணியின் மிரட்டல் அடிக்கடி மிதந்தாலும்   எங்கள் சந்திப்போ காதலோ தடையின்றி அரங்கேரிக்கொண்டிருந்தது….

இன்று….

பரணியையும் எனது தங்கையையும்…..ஒன்றாய் …ஷொப்பின் கொம்ப்லெக்ஸ்ஸில் பார்த்தபோது ஆடிப்போனேன்…..
அவன் பழிவாங்குகின்றானா…..குழம்பிப்போனேன்….
எனது காதலை விட்டுக்கொடுக்கிற நிலைமைக்கு என்னை தயார்படுத்த முயலவே இல்லை….அவள் என்னவளாகிவிட்டதனால்….
பேசிப் பார்த்தேன்….பலனில்லை….

அவனோ கருனையே இன்றிப் பேரமல்லவா பேசினான்….
சொந்த ரத்தம்…..அவளுக்குச் செய்யாமல் வேறு யாருக்கு செய்யப்போகிறேன்….குடும்பத்தில் செல்லம்…குடும்பக் குத்துவிளக்கே அவள்தானே…..
எனது சக்திக்கு மீறிய தொகையை கேட்டிருந்தாலும் பாசம் கண்முன்னே ஊசலாட தயக்கமின்றி ஒத்துக்கொண்டு கையெழுத்தும் போட்டுவிட்டேன்….

….

இன்று மனசே சரியில்லை…..

இன்று வேலை அதிகம்….

…..

எனது தேவதையை இப்பொழுதெல்லாம் நினைத்தமாத்திரத்தில் பார்க்கவே முடியிரதில்லை…

பக்கங்கள் வெறுமை…

வெறுமை….

….

இன்றைய நாள் ஏன் விடிந்ததோ…..

அண்ணா மன்னிச்சிருண்ணா….நான் மோசம் போயிட்டேன்….

தங்கை கால்களைப் பற்றி அழுது புரல்கையில்…. நெஞ்சில் விழுந்தது முதல் இடி…..

“தனது விருப்பத்துக்குறிய அக்கா எங்கள் காதலுக்கு சிவப்புக் கொடியைத் தூக்கிவிட்டாள்…பரணியுடன் சேர்ந்து எங்களைப் பிரிக்க என்னவோ ப்ளேன் பண்றாங்க”

தனது அன்புக் காதலியின் வாசகங்கள் நினைவு வர….தேகம் வியர்வையில் நனைந்தது.....
….
முகம் தெரியாத அந்த அக்காமீது…கோபமும் வைராக்கியமும் கரைபுரண்டது….

அடுத்து என்ன செய்யப்போகிறோம்….ஒன்றும் புரியவில்லை….
அடுத்து செய்யப்போகும் காரியத்துக்கு தங்கையிடம் போராடி புரியவைத்து சம்மதம் வாங்குகையில் போதும் போதும் என்றாகிவிட்டது….

இன்று

தங்கையுடன் மருத்துவமனைக்குச்சென்றேன்….தெரிந்த லேடி டொக்டரிடம் எப்பொய்ன்மனட் வாங்கி இருந்தோம்…பரிசோதித்துவிட்டு….இன்னுமொரு திகதியில் மீண்டும் வந்து சந்திக்க சொன்னபோது ஏற்பட்ட பதற்றத்தை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டேன்……

சொன்ன திகதியில் தங்கையுடன் மீண்டும் .போனேன்…

காரியம் கைநழுப்போயிருப்பதாகக்  டொக்டர் கூறுகையில்…..உடைந்து போனேன்….
அதையும் தாண்டிய இன்னொரு விடயத்தை கூறுகையில் உயிர்வற்றி…இடிந்து நொருங்கிப்போனேன்…. ..
தங்கைக்கும் வயிற்றில் உள்ள சிசுவுக்கும் எயிட்ஸ்…உயிர்கொல்லி எயிட்ஸாம்….

என்னென்னமோ டொக்டர் சொன்னார் காதில் விழவே இல்லை…
நடைப்பிணமாய் வீடுவந்து சேர்ந்தோம்…..தங்கையின் முகத்தை பார்க்கவே சங்கடமாகிவிட்டது….

அப்பாவிப் பெண்ணை… பாவி அவன்… எப்படிக்கவுத்தானோ….

இத்தனை நடந்தும் இலகுவான மனம் படைத்த அம்மாவிடம் ஒரு வார்த்தை கூட கூறவில்லை….எனக்குத் தெரியும்….அம்மாவுக்கு தாங்கிககொள்ள சக்தியில்லை என்று….

….

ஒருநாள்…

….பரணியினுடனான திருமணத்திற்கு ஏற்பாடுகள் நடக்குது என்றாள்….

சுமுகமான சூழ்நிலை இங்கில்லை….

“ஒரு முக்கிய விடயம் சொல்லியே ஆகனுமென்றாள்….”

எனது சிந்தனை தேக்கநிலையைவிட்டு மீள நாட்கள் தேவைப்பட்டன…

….

இன்று

தங்கையின் அறைக்கதவை திறந்து உள்ளே போக 
வரவேற்றது தூக்கில் தொங்கிய அவளது சடலமே…..

அதைப்பார்த்த அதிர்ச்சியில் கலங்கிப்போன அம்மாவின் சித்தத்துக்கு…செய்யாத மருத்துவம் இல்லை….

இன்று….

முகம் தெரியாத ஒ குளு என்னை அழைத்துச்சென்றபோது அச்சத்தில் சிறிது நடுங்கியது உண்மைதான்…
அவர்களின் கீழ் நான் வேலை பார்பதாகதாகவும்...இன்லீகல் விடயங்களில் அவர்களுக்கு துணைநிற்பதாகவும்… கையெழுத்துப் போட்டிருக்கிறேனாம்...ஆதாரம் காட்டினார்கள்...…விலக நினைத்தால் உயிர்சேதம் சம்பளமாகும் என்றார்கள்...
 .
தலைசுற்றினாலும்….பரணி திட்டமிட்டு என்னை சிக்கலில் மாட்டிவிட்டதை நினைக்கையில்….இருவர் மீதும் பலிவாங்கும் உணர்வு கொப்புளித்தது….

….

இந்த நேரத்தில் ஆதரவாய் இருக்கவேண்டிவளின் வருகை படிப்படியாகக் குறைந்தது….
முற்றாக வருகை நின்றேபோனது…..காதல் பற்றிய எண்ணமும் கருகிவிட்டது

இன்றுவரை அந்த முகம்தெரியாத கும்பல் பற்றி துளியும் தெரிந்துகொள்ள முடியவில்லை….அவர்கள் இட்ட வேளையை முடித்துக் கொடுத்து….நாட்களை கடத்துகிறேன்…..

காப்பகத்தில்… பார்க்க முடியாத கோலத்தில் அம்மா….
வீட்டில் துணைக்குப் பாட்டி….
கருகிய காதல்… 
கசந்த வாழ்க்கை….

பல பக்கம் வெறுமைளை விழுங்க…..

நேற்று….

மானிஷாவின் அழைப்பு…..

மனம்விட்டுப் பேசனுமாம்…
சில உண்மைகளை விவரிக்கனுமாம்….ப்ளாஸா கோணர் அருகே காத்திருக்கிறாளாம்….

அவளைப் பழிவாங்க இதைவிட்டா ஒரு சந்தர்ப்பம் கிட்டவே கிட்டாது….

முழு மூச்சாக வாசித்த ரிஷி மூச்சுவிடுவதற்கு சற்று சிரமப்பட்டான்….
என்ன பண்ணலாம் யோசித்தான்….
கையடக்கத் தொலைபேசி சிணுங்க…..

“ சொல்லுங்க….”

“ நான் இன்ஸ்பெக்டர்….இன்னுமா நீங்க கிளம்பலை….”

“ இல்ல இன்ஸ்பெக்டர்… சின்ன ஆதாரம் கிடச்சிருக்கு….இதோ வந்திட்டன்…”

தொடர்பை துண்டித்துவிட்டு….பாட்டியிடம் சொல்லாமலேயே கிளம்பிவிட்டான்


                                  தொடரும்....

அத்தியாயம் 10

டயரியில்……
முதல் ஓரிரண்டு மாதம் வரை சுமுகமான நடவடிக்கைகள்….
அன்றாட நடவடிக்கைகள்….பாட்டி…அம்மா.. தங்கை…வேலை..விட்டால் வீடு…
.எந்தவித சலனமுமில்லாத….பொறுப்புள்ள மூத்தபையனுக்குறிய அம்சத்துடன் பதியப்பட்ட நாளாந்த நடவடிக்கைகள்…
இதுதான் ரிஷி அறிந்த அர்ஜுனின் உண்மையான முகம்….

பக்கங்களப் புரட்டினான்….

முதன் முதலாய்….காதல் வயப்பட்ட….வரிகள்….மின்னின….
பெயர் குறிப்பிட்டிருக்கவில்லை அங்க வர்ணிப்பெல்லாம் மானிஷாவுக்கு அப்படியே பொருந்திநின்றது….
முதல் சந்திப்பு….இரண்டாம் சந்திப்பு….படிப்படியாக காதல் கனிந்தகதை….பல பக்கங்களை விழுங்கி இருந்தது….

“ இன்று என் தேவதையின் முகம் வாட்டத்தில் சுருங்க ….காரணம் கேட்டபோது….மாமா பையன் பரணி வெளிநாட்டிலிருந்து வந்த கதையை ஒப்புவித்தாள்….
தன்னை கல்யாணம் பண்ணனும் என்கிற நோக்கத்துக்காகத்தான் இங்கே வந்திருப்பதாகக் கூறவும் முதல் எதிரி முளைத்ததில் சற்று வருத்தம்தான் எனக்கு….

‘நாம கல்யாணம் பண்ணிப்போமா என்று தயங்கியபடியே நான் கேட்டக
” ரெஜிஷ்டர் மேரேஜ் பண்ணிப்போம்….அக்காவின் சம்மதம் கிடைத்தபின் மெதுவா அவகிட்ட உண்மையை சொல்லிடுவோம்….அதைவிட்டா எனக்கு வேறு வழி தோன்றவில்லை…” கண்ணீர் மல்கக் கூறுகையில்…எனக்கும் அது சரியென்றே பட்டது….

பல பக்கங்கள் வெறுமை….

இன்று ….

பரணி தன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டு முன்வந்து நின்றபோது நம்பமுடியவில்லை….நல்லவனா இருக்கமாட்டானா என்று எதிர்பார்த்ததை உடனே தவிடு பொடியாக்கினான்…..
அவளைவிட்டு விலகிடு….இல்லை…கொடுமையான விபரீதங்களை சந்திக்கவேண்டிவரும்….
பரணியின் மிரட்டல் அடிக்கடி மிதந்தாலும்   எங்கள் சந்திப்போ காதலோ தடையின்றி அரங்கேரிக்கொண்டிருந்தது….

இன்று….

பரணியையும் எனது தங்கையையும்…..ஒன்றாய் …ஷொப்பின் கொம்ப்லெக்ஸ்ஸில் பார்த்தபோது ஆடிப்போனேன்…..
அவன் பழிவாங்குகின்றானா…..குழம்பிப்போனேன்….
எனது காதலை விட்டுக்கொடுக்கிற நிலைமைக்கு என்னை தயார்படுத்த முயலவே இல்லை….அவள் என்னவளாகிவிட்டதனால்….
பேசிப் பார்த்தேன்….பலனில்லை….

அவனோ கருனையே இன்றிப் பேரமல்லவா பேசினான்….
சொந்த ரத்தம்…..அவளுக்குச் செய்யாமல் வேறு யாருக்கு செய்யப்போகிறேன்….குடும்பத்தில் செல்லம்…குடும்பக் குத்துவிளக்கே அவள்தானே…..
எனது சக்திக்கு மீறிய தொகையை கேட்டிருந்தாலும் பாசம் கண்முன்னே ஊசலாட தயக்கமின்றி ஒத்துக்கொண்டு கையெழுத்தும் போட்டுவிட்டேன்….

….

இன்று மனசே சரியில்லை…..

இன்று வேலை அதிகம்….

…..

எனது தேவதையை இப்பொழுதெல்லாம் நினைத்தமாத்திரத்தில் பார்க்கவே முடியிரதில்லை…

பக்கங்கள் வெறுமை…

வெறுமை….

….

இன்றைய நாள் ஏன் விடிந்ததோ…..

அண்ணா மன்னிச்சிருண்ணா….நான் மோசம் போயிட்டேன்….

தங்கை கால்களைப் பற்றி அழுது புரல்கையில்…. நெஞ்சில் விழுந்தது முதல் இடி…..

“தனது விருப்பத்துக்குறிய அக்கா எங்கள் காதலுக்கு சிவப்புக் கொடியைத் தூக்கிவிட்டாள்…பரணியுடன் சேர்ந்து எங்களைப் பிரிக்க என்னவோ ப்ளேன் பண்றாங்க”

தனது அன்புக் காதலியின் வாசகங்கள் நினைவு வர….தேகம் வியர்வையில் நனைந்தது.....
….
முகம் தெரியாத அந்த அக்காமீது…கோபமும் வைராக்கியமும் கரைபுரண்டது….

அடுத்து என்ன செய்யப்போகிறோம்….ஒன்றும் புரியவில்லை….
அடுத்து செய்யப்போகும் காரியத்துக்கு தங்கையிடம் போராடி புரியவைத்து சம்மதம் வாங்குகையில் போதும் போதும் என்றாகிவிட்டது….

இன்று

தங்கையுடன் மருத்துவமனைக்குச்சென்றேன்….தெரிந்த லேடி டொக்டரிடம் எப்பொய்ன்மனட் வாங்கி இருந்தோம்…பரிசோதித்துவிட்டு….இன்னுமொரு திகதியில் மீண்டும் வந்து சந்திக்க சொன்னபோது ஏற்பட்ட பதற்றத்தை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டேன்……

சொன்ன திகதியில் தங்கையுடன் மீண்டும் .போனேன்…

காரியம் கைநழுப்போயிருப்பதாகக்  டொக்டர் கூறுகையில்…..உடைந்து போனேன்….
அதையும் தாண்டிய இன்னொரு விடயத்தை கூறுகையில் உயிர்வற்றி…இடிந்து நொருங்கிப்போனேன்…. ..
தங்கைக்கும் வயிற்றில் உள்ள சிசுவுக்கும் எயிட்ஸ்…உயிர்கொல்லி எயிட்ஸாம்….

என்னென்னமோ டொக்டர் சொன்னார் காதில் விழவே இல்லை…
நடைப்பிணமாய் வீடுவந்து சேர்ந்தோம்…..தங்கையின் முகத்தை பார்க்கவே சங்கடமாகிவிட்டது….

அப்பாவிப் பெண்ணை… பாவி அவன்… எப்படிக்கவுத்தானோ….

இத்தனை நடந்தும் இலகுவான மனம் படைத்த அம்மாவிடம் ஒரு வார்த்தை கூட கூறவில்லை….எனக்குத் தெரியும்….அம்மாவுக்கு தாங்கிககொள்ள சக்தியில்லை என்று….

….

ஒருநாள்…

….பரணியினுடனான திருமணத்திற்கு ஏற்பாடுகள் நடக்குது என்றாள்….

சுமுகமான சூழ்நிலை இங்கில்லை….

“ஒரு முக்கிய விடயம் சொல்லியே ஆகனுமென்றாள்….”

எனது சிந்தனை தேக்கநிலையைவிட்டு மீள நாட்கள் தேவைப்பட்டன…

….

இன்று

தங்கையின் அறைக்கதவை திறந்து உள்ளே போக 
வரவேற்றது தூக்கில் தொங்கிய அவளது சடலமே…..

அதைப்பார்த்த அதிர்ச்சியில் கலங்கிப்போன அம்மாவின் சித்தத்துக்கு…செய்யாத மருத்துவம் இல்லை….

இன்று….

முகம் தெரியாத ஒ குளு என்னை அழைத்துச்சென்றபோது அச்சத்தில் சிறிது நடுங்கியது உண்மைதான்…
அவர்களின் கீழ் நான் வேலை பார்பதாகதாகவும்...இன்லீகல் விடயங்களில் அவர்களுக்கு துணைநிற்பதாகவும்… கையெழுத்துப் போட்டிருக்கிறேனாம்...ஆதாரம் காட்டினார்கள்...…விலக நினைத்தால் உயிர்சேதம் சம்பளமாகும் என்றார்கள்...
 .
தலைசுற்றினாலும்….பரணி திட்டமிட்டு என்னை சிக்கலில் மாட்டிவிட்டதை நினைக்கையில்….இருவர் மீதும் பலிவாங்கும் உணர்வு கொப்புளித்தது….

….

இந்த நேரத்தில் ஆதரவாய் இருக்கவேண்டிவளின் வருகை படிப்படியாகக் குறைந்தது….
முற்றாக வருகை நின்றேபோனது…..காதல் பற்றிய எண்ணமும் கருகிவிட்டது

இன்றுவரை அந்த முகம்தெரியாத கும்பல் பற்றி துளியும் தெரிந்துகொள்ள முடியவில்லை….அவர்கள் இட்ட வேளையை முடித்துக் கொடுத்து….நாட்களை கடத்துகிறேன்…..

காப்பகத்தில்… பார்க்க முடியாத கோலத்தில் அம்மா….
வீட்டில் துணைக்குப் பாட்டி….
கருகிய காதல்… 
கசந்த வாழ்க்கை….

பல பக்கம் வெறுமைளை விழுங்க…..

நேற்று….

மானிஷாவின் அழைப்பு…..

மனம்விட்டுப் பேசனுமாம்…
சில உண்மைகளை விவரிக்கனுமாம்….ப்ளாஸா கோணர் அருகே காத்திருக்கிறாளாம்….

அவளைப் பழிவாங்க இதைவிட்டா ஒரு சந்தர்ப்பம் கிட்டவே கிட்டாது….

முழு மூச்சாக வாசித்த ரிஷி மூச்சுவிடுவதற்கு சற்று சிரமப்பட்டான்….
என்ன பண்ணலாம் யோசித்தான்….
கையடக்கத் தொலைபேசி சிணுங்க…..

“ சொல்லுங்க….”

“ நான் இன்ஸ்பெக்டர்….இன்னுமா நீங்க கிளம்பலை….”

“ இல்ல இன்ஸ்பெக்டர்… சின்ன ஆதாரம் கிடச்சிருக்கு….இதோ வந்திட்டன்…”

தொடர்பை துண்டித்துவிட்டு….பாட்டியிடம் சொல்லாமலேயே கிளம்பிவிட்டான்


                                  தொடரும்....

Monday, October 17, 2011

நீயே என் சுவாசம் 09


அத்தியாயம் 09

 இருப்புக்கொள்ளவில்லை ரிஷியிற்கு…மணி ஆறைத்தாண்டிவிட்டது….இன்னும் மானிஷாவைக்காணவில்லை.குட்டிபோட்ட பூனைமாதிரி குறுக்கும் நெடுக்குமாக நடந்து வராண்டாவை அளந்துகொண்டிருந்தான்…அவளது கையடக்கத் தொலைபேசிக்கு முயற்சித்தான் …

“ரிங் போகுது…ஏன் ஆன்ஸர் பண்றாளில்லை…”முணுமுணுத்தவன்

 ஸோஃபாவில் அமர்ந்து பத்திரிகைகளைப் புரட்டினான்….மனம் ஒட்டவில்லை எதிலும்..
அவனது விழிகள் முன் கதவிலும் கடிகாரத்திலும்…தாவித்தாவியே கலைத்துப்போய்…இளைப்பாரத்துவங்கியது… தன்னை அறியாமலேயே உறங்கிட்ட ரிஷி…எழுந்துபார்த்தான் என்ன ஆச்சரியம் மணி காலை நான்கு என்பதை …சந்தேகமின்றி கடிகாரம் சுட்டிக்காட்டியது.திடுக்கிட்டான் ரிஷி….மானிஷா வந்துபோனதற்கான எந்தவித அடையாளமும் இருக்கவில்லை.பதரிய ரிஷி குளியலுக்காக ஓரிரு நிமிடங்களை செலவிட்டு பின் டீ சேர்ட் பேன்ட் இற்கு மாறினான்.
முன் கூடத்தில் தொலைபேசி மணி அடிக்கவும்….பதறிப்போய் பற்றிக்கொண்டான்

“ ஹலோ….மானிஷா….எங்க இருக்கே….ஏன் வரலை…” வார்த்தையில் பரபரப்பு

“  ரிஷி நீங்கதானா..?”

“ ஆமாம் நீங்க…” எதிர்முனையில் ஒரு கரகரத்த குரல்…. ரிஷியின் வார்த்தைகளில் ஒரு தெளிவின்மை தெரிந்தது

“ நான் இன்ஸ்பெக்டர் பாலாஜி…..மானிஷா என்கிறது…யாருன்னு தெரிஞ்சுக்கலாமா….”

“நான் கட்டிக்கப்போற பொண்ணுதான் மானிஷா …ஏன் இன்ஸ்பெக்டர்….ஏதாச்சும் பிரச்சனையா….”
“ஸொரி மிஸ்டர்…..சின்ன எக்சிடன்ட்…அந்தப்  பெண்ணின் மொபைலுக்கு கடைசியா கோல் பண்ணி இருப்பது நீங்கள்தான்… அதான் கோல் பண்ணினேன்….கண்போஃம் பண்ணிக்க ஜெனரல் ஹொஸ்பிடல்க்கு  வர வேண்டிஇருக்கும்….“



“வர்றேன் இன்ஸ்பெக்டர்….” கூறி முடிக்கையில்…..உலகமே சுழல்வதாய் உணர்ந்தான்….

“மிஸ்டர் ரிஷி….விபத்துக்குக் காரணமானவன் தப்பிச்சிட்டான்…..வேணுமென்று இடிச்சிட்டு தப்பிட்டதாகத்தான் எக்ஸிடன்ட்டை நேரில் பார்த்தவங்க சொல்லுறாங்க….அந்த வண்டிக்கும் நிறைய சேதம் ஏற்பட்டிருக்கலாம்…நிச்சயமா  அவன் தப்பிக்க வழி இல்லை….பக்கத்து ஹொஸ்பிடல்ஸ்….ஹெல்த் ஸென்டர்…எல்லாமே செக்பண்ணிட்டிருக்கோம்…நீங்க….சந்தேகப்படும்படியா யாராச்சும் இருக்காங்களா….”

அப்படியே இருக்கையில் அமர்ந்தவனுக்கு…சுற்றுப்புற சூழல் இருளக்கண்டான்….

“ இல்..லை…இல்லை ”

“ ஓக்கே..சீக்கிரம் சந்திக்கலாம்…”தொடர்பு துண்டிக்க…தொண்டையின் வரட்சியை உணர்ந்தான்….மெல்ல எழுந்து….ஃபிரிஜ்ஜைத்திறந்து ஜில்லென்ற தண்ணீர் போத்தலை எடுத்து மடமடவென்று அருந்தினான்…பின் தன்னை நிதானப்படுத்திக் கொண்டான்.
“ இது நிச்சயமா அர்ஜுனின் வேலையாகத்தானிருக்கும்….இனியும் தாமதிக்கக்கூடாது…நட்பையே கலங்கப்படுத்திட்டான் பாவி….. அர்ஜுனுக்கு அலைப்பை ஏற்படுத்தினான்…..“ நொட் ரீச்சபல்….” என்றது…..மொத்த சந்தேகமும் அர்ஜுனின் மேல் பதிந்தது…

“ கன்போஃமா இவன்தான்…எங்க தப்பிச்சிட்டானோ….வீட்டுக்குப் போனால் ஏதாச்சும் தடயம் கிடைக்கும்….”உடனே அர்ஜுனின் வீட்டை அடைந்தன் ரிஷி…..

“ பாட்டி அர்ஜுன் இருக்கானா….”

“ இல்லையேப்பா….நேற்று போனவன் இன்னும் வீடு திரும்பலை…..“
எக்ஸிடன்ட்டைப் பண்ணிட்டு எப்படி வீட்டுக்கு வருவான்….மனதுக்குள் புலம்பினான்

“என்னப்பா நீயா ஏதோ பேசிக்குறே….”

“இல்லைபாட்டி….நான் அர்ஜுனுக்கு ஒரு ஃபைல் கொடுத்திருந்தேன்….அது இப்ப எனக்குத் தேவைப்படுது….அதான் எப்படி எடுக்குறதுன்னு யோசிக்கிறேன்…” ஒரு பொய்யை கஷ்டப்பட்டு அவிழ்த்துவிட்டான்

“இதுல யோசிக்க என்ன இருக்கு… அவன்ட ரூமுக்குப் போயி நீயே தேடி எடுத்துக்க….”

“ சரி பாட்டி…”பாட்டி சொன்னதுதான் தாமதம் அவசர அவசரமாய் தேடுதல் வேட்டையில் இறங்கினான் ரிஷி….

ஒன்றும் தட்டுப்படவில்லை….அந்த போஃட்டோ உற்பட.சோர்ந்து போனான் ரிஷி….இதற்குமேல் என்ன செய்யப்போகிறோமென்று துளியும் புரியவில்லை…..

அங்கே மானிஷா என்ன பாடோ….கவலை வேறு அவனை வருத்த…. அர்ஜுனின் மேல் கட்டுக்கடங்காத கோபம் பீரிட்டது….ஒட்டுமொத்த கோபத்தையும் அடக்க முடியாமல்….கட்டிலில் இருந்த தலையணையை எடுத்து சுவற்றுக்கு நேரே வீசி…தனது கோபத்தை குறைத்துக்கொண்டான்…

தலையணைக்கு கீழிருந்த டயரியும் பேனாவும் சுவற்றில் பட்டுத் தெரித்து ரிஷியின் காலருகே வந்து விழுந்தது…..
குனிந்து எடுத்தான் …பிரித்தான் …அது அர்ஜுனின் டயரி….முகம் மலர….ஒவ்வொரு பக்கமாய் பிரித்து வாசித்தான்…..அதிர்ந்தன்…..

டயரியில்…..

                                                தொடரும்....
                                               நீயே என் சுவாசம் 10

அத்தியாயம் 09

 இருப்புக்கொள்ளவில்லை ரிஷியிற்கு…மணி ஆறைத்தாண்டிவிட்டது….இன்னும் மானிஷாவைக்காணவில்லை.குட்டிபோட்ட பூனைமாதிரி குறுக்கும் நெடுக்குமாக நடந்து வராண்டாவை அளந்துகொண்டிருந்தான்…அவளது கையடக்கத் தொலைபேசிக்கு முயற்சித்தான் …

“ரிங் போகுது…ஏன் ஆன்ஸர் பண்றாளில்லை…”முணுமுணுத்தவன்

 ஸோஃபாவில் அமர்ந்து பத்திரிகைகளைப் புரட்டினான்….மனம் ஒட்டவில்லை எதிலும்..
அவனது விழிகள் முன் கதவிலும் கடிகாரத்திலும்…தாவித்தாவியே கலைத்துப்போய்…இளைப்பாரத்துவங்கியது… தன்னை அறியாமலேயே உறங்கிட்ட ரிஷி…எழுந்துபார்த்தான் என்ன ஆச்சரியம் மணி காலை நான்கு என்பதை …சந்தேகமின்றி கடிகாரம் சுட்டிக்காட்டியது.திடுக்கிட்டான் ரிஷி….மானிஷா வந்துபோனதற்கான எந்தவித அடையாளமும் இருக்கவில்லை.பதரிய ரிஷி குளியலுக்காக ஓரிரு நிமிடங்களை செலவிட்டு பின் டீ சேர்ட் பேன்ட் இற்கு மாறினான்.
முன் கூடத்தில் தொலைபேசி மணி அடிக்கவும்….பதறிப்போய் பற்றிக்கொண்டான்

“ ஹலோ….மானிஷா….எங்க இருக்கே….ஏன் வரலை…” வார்த்தையில் பரபரப்பு

“  ரிஷி நீங்கதானா..?”

“ ஆமாம் நீங்க…” எதிர்முனையில் ஒரு கரகரத்த குரல்…. ரிஷியின் வார்த்தைகளில் ஒரு தெளிவின்மை தெரிந்தது

“ நான் இன்ஸ்பெக்டர் பாலாஜி…..மானிஷா என்கிறது…யாருன்னு தெரிஞ்சுக்கலாமா….”

“நான் கட்டிக்கப்போற பொண்ணுதான் மானிஷா …ஏன் இன்ஸ்பெக்டர்….ஏதாச்சும் பிரச்சனையா….”
“ஸொரி மிஸ்டர்…..சின்ன எக்சிடன்ட்…அந்தப்  பெண்ணின் மொபைலுக்கு கடைசியா கோல் பண்ணி இருப்பது நீங்கள்தான்… அதான் கோல் பண்ணினேன்….கண்போஃம் பண்ணிக்க ஜெனரல் ஹொஸ்பிடல்க்கு  வர வேண்டிஇருக்கும்….“



“வர்றேன் இன்ஸ்பெக்டர்….” கூறி முடிக்கையில்…..உலகமே சுழல்வதாய் உணர்ந்தான்….

“மிஸ்டர் ரிஷி….விபத்துக்குக் காரணமானவன் தப்பிச்சிட்டான்…..வேணுமென்று இடிச்சிட்டு தப்பிட்டதாகத்தான் எக்ஸிடன்ட்டை நேரில் பார்த்தவங்க சொல்லுறாங்க….அந்த வண்டிக்கும் நிறைய சேதம் ஏற்பட்டிருக்கலாம்…நிச்சயமா  அவன் தப்பிக்க வழி இல்லை….பக்கத்து ஹொஸ்பிடல்ஸ்….ஹெல்த் ஸென்டர்…எல்லாமே செக்பண்ணிட்டிருக்கோம்…நீங்க….சந்தேகப்படும்படியா யாராச்சும் இருக்காங்களா….”

அப்படியே இருக்கையில் அமர்ந்தவனுக்கு…சுற்றுப்புற சூழல் இருளக்கண்டான்….

“ இல்..லை…இல்லை ”

“ ஓக்கே..சீக்கிரம் சந்திக்கலாம்…”தொடர்பு துண்டிக்க…தொண்டையின் வரட்சியை உணர்ந்தான்….மெல்ல எழுந்து….ஃபிரிஜ்ஜைத்திறந்து ஜில்லென்ற தண்ணீர் போத்தலை எடுத்து மடமடவென்று அருந்தினான்…பின் தன்னை நிதானப்படுத்திக் கொண்டான்.
“ இது நிச்சயமா அர்ஜுனின் வேலையாகத்தானிருக்கும்….இனியும் தாமதிக்கக்கூடாது…நட்பையே கலங்கப்படுத்திட்டான் பாவி….. அர்ஜுனுக்கு அலைப்பை ஏற்படுத்தினான்…..“ நொட் ரீச்சபல்….” என்றது…..மொத்த சந்தேகமும் அர்ஜுனின் மேல் பதிந்தது…

“ கன்போஃமா இவன்தான்…எங்க தப்பிச்சிட்டானோ….வீட்டுக்குப் போனால் ஏதாச்சும் தடயம் கிடைக்கும்….”உடனே அர்ஜுனின் வீட்டை அடைந்தன் ரிஷி…..

“ பாட்டி அர்ஜுன் இருக்கானா….”

“ இல்லையேப்பா….நேற்று போனவன் இன்னும் வீடு திரும்பலை…..“
எக்ஸிடன்ட்டைப் பண்ணிட்டு எப்படி வீட்டுக்கு வருவான்….மனதுக்குள் புலம்பினான்

“என்னப்பா நீயா ஏதோ பேசிக்குறே….”

“இல்லைபாட்டி….நான் அர்ஜுனுக்கு ஒரு ஃபைல் கொடுத்திருந்தேன்….அது இப்ப எனக்குத் தேவைப்படுது….அதான் எப்படி எடுக்குறதுன்னு யோசிக்கிறேன்…” ஒரு பொய்யை கஷ்டப்பட்டு அவிழ்த்துவிட்டான்

“இதுல யோசிக்க என்ன இருக்கு… அவன்ட ரூமுக்குப் போயி நீயே தேடி எடுத்துக்க….”

“ சரி பாட்டி…”பாட்டி சொன்னதுதான் தாமதம் அவசர அவசரமாய் தேடுதல் வேட்டையில் இறங்கினான் ரிஷி….

ஒன்றும் தட்டுப்படவில்லை….அந்த போஃட்டோ உற்பட.சோர்ந்து போனான் ரிஷி….இதற்குமேல் என்ன செய்யப்போகிறோமென்று துளியும் புரியவில்லை…..

அங்கே மானிஷா என்ன பாடோ….கவலை வேறு அவனை வருத்த…. அர்ஜுனின் மேல் கட்டுக்கடங்காத கோபம் பீரிட்டது….ஒட்டுமொத்த கோபத்தையும் அடக்க முடியாமல்….கட்டிலில் இருந்த தலையணையை எடுத்து சுவற்றுக்கு நேரே வீசி…தனது கோபத்தை குறைத்துக்கொண்டான்…

தலையணைக்கு கீழிருந்த டயரியும் பேனாவும் சுவற்றில் பட்டுத் தெரித்து ரிஷியின் காலருகே வந்து விழுந்தது…..
குனிந்து எடுத்தான் …பிரித்தான் …அது அர்ஜுனின் டயரி….முகம் மலர….ஒவ்வொரு பக்கமாய் பிரித்து வாசித்தான்…..அதிர்ந்தன்…..

டயரியில்…..

                                                தொடரும்....
                                               நீயே என் சுவாசம் 10